ویلا های برنده در دوسالانه ملی معماری ایران چه مشخصاتی دارند؟ (قیمت طراحی ویلا) - مجله سفرنامه پاریس

جهت دریافت خدمات قیمت طراحی ویلا با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های ساختمانی ویلا و باغ کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

معماران از طبقاتی هستند که بیشترین تاثیررا در زندگی اجتماعی ما دارند و به شکل متناقضی کمترین بازتاب خبری را در سطح جامعه به خود اختصاص داده اند. ما فلان خواننده، فلان بسکتبالیست و فلان مجری تلویزیونی را می شناسیم، اما هیچ کدام با معماران مشهور و یا آثار بزرگ معماری معاصر آشنا نیستیم. (حالا شاید مثلا معمار و طراح پل طبیعت در این میان استثنا باشد) اعلام جوایز دوسالانه ملی معماری فرصتی فراهم آورد تا باز هم از معماران بگوییم. شاخه ای در تلاقی صنعت و هنر که در ایران به شکل قدرتمند و با چراغ های خاموش در حال پیشروی است.

در میان برنده های این دوره، جوایز بخش ویلا ها نشانه ای هستند از اندازه نوآوری های حیرت انگیز آن هم همسو و همسان با مختصات بومی و محلی. ویلا هایی با نشانه های شاخص خلاقیت وجاخوش نموده در بافت طبیعی اطراف بنا. ویلای کومه نور که رتبه نخست بخش خانه های ویلایی را به دست آورد و ویلای دشت 40 در دماوند استان تهران که رتبه دوم مشترک جایزه معمار را در بخش مسکونی تک واحدی کسب کرد نمونه هایی حیرت انگیز از چنین مختصاتی هستند.

کومه روشن مازندرانی؛ نزدیک و همرنگ با طبیعت

این اثر تحسین شده متراژ کم و مقیاس کوچکی دارد که به همین علت می تواند بر معماری این خانه ها در منطقه تاثیر گذار باشد و جریان سازی کند. کومه نور در سال 99 در شهرکلا استان مازندران ساخته شده است. در حوالی شهر نور. این سازه ارتباط نزدیکی با بافت محیط اطرافش دارد و از ویژگی های خاص جغرافیایی و جنبه های فرهنگی محیط اش تاثیر گرفته است.

معماری بومی مازندران در طول زمان تحت تاثیر شرایط اقلیمی شکل گرفته و ریشه در بخش روستایی نشین آن دارد. این مردمان روستایی بودند که معماری بومی را ابداع و در طول زمان کامل کردند. حالا در اثر پدرام شایگان، معمار این ویلا، عناصر معماری بومی مازندران به خوبی دیده می گردد. سبک این معماری برون گرا و به لحاظ مسکن پراکنده در محیط است. همین ویژگی ها در اثر شایگان دیده می گردد و آن را متمایز نموده است. شایگان 32 ساله است و عموم فعالیت های او در استان مازندران بوده است.

پروژه در منطقه ای نزدیک زمین های کشاورزی ساخته شده که مکانی مشرف به آب بند و چشم انداز اطراف است. برای همنشینی مناسب با زمینه و ایجاد حسی نزدیک به طبیعت اطراف، پوشش نهایی کومه با کاهگل و گالی ساخته شده؛ گالی نوعی از الیاف گیاهی است که برای پوشش سقف خانه های روستایی به کار می رود.

این تصمیم باعث شده که ویلای کومه نور با خانه های روستایی به جا مانده از گذشته هماهنگ باشد. در فرم کومه هم از شیروانی بلند استفاده شده تا به مدل خانه های روستایی نزدیک باشد. استفاده از ستون، ایوان و بلند بودن سقف کومه ریزه کاری هایی هستند که به برقراری بهتر جریان هوا یاری می نمایند. سقف شیبدار ویلا تا زمین ادامه دارد و می تواند به مهار هرچه بهتر باد های فصل سرما و دفع آب باران و محافظت کلی از بنا یاری کند.

دیوار ضخیم از جنس گل، خشت و چوب باعث می گردد گرمای بیشتری در مواقع مورد احتیاج فراهم گردد. علاوه بر این برای ایمن ماندن از جریان احتمالی آب و بارش های سنگین، کف طبقه همکف باید از سطح زمین بالاتر باشد که آن هم به خوبی در این اثر دیده شده است. این تکنیک علاوه بر حفاظت خانه از رطوبت ذاتی زمین های مرطوب شمال، در فصل گرما هم یاری می نماید که هوای آزاد در خانه جریان داشته باشد.

در سازه کومه برای ماندگاری بیشتر بنا و احتیاج کمتر به بازسازی، از سازه فلزی استفاده شده است. از طرف دیگر در این کومه روشن، از عایق آلومینیومی در زیر پوسته چوبی و روی سازه فلزی که حباب های هوا در بین آن وجود دارد، استفاده شده تا علاوه بر تمام این ویژگی ها، دمای داخلی هم حفظ گردد.

خانه ای برای زندگی در یک اقلیم سرد

ویلای دشت 40 تجربه ای است برای رسیدن به زندگی بیرونی و درونی در اقلیمی سرد. این اثر هم رتبه دوم مشترک جایزه معمار را در بخش مسکونی تک واحدی در سال 1400 به خود اختصاص داد. این ویلا در منطقه مشای دماوند ساخته شده و ایده اصلی معمار این است که بتوانیم همزمان دو حس متضاد را تجربه کنیم.

اینکه چگونه می گردد بیرون از ساختمان بود، برف و باران را تجربه کرد، اما همچنان در امان بود یا اینکه در داخل خانه باشیم و ارتباط حسی، بصری و روانی امن خود را با بیرون از دست ندهیم. معماران این خانه یعنی حمید عباسلو، عباس یاقوتی و ندا ادیبان راد با این سوال روبه رو بودند که چگونه می گردد مرز بین داخل و خارج را در مسیر رسیدن به آزادی بیشتر کمرنگ کرد؟ آن ها پاسخ خود را با طراحی این خانه دادند.

در آغاز طراحی این خانه به علت کشیدگی زمین در راستای شمالی جنوبی، این امکان فراهم بود که برای ایجاد احساس نزدیک شدن بیشتر به منظر شمالی، لکه گذاری ساختمان به همین دلیل توسعه پیدا کند. این سه معمار جوان با ایجاد یک برش مورب در طول ساختمان، علاوه بر اینکه یاری کردند که دید فرد به منظر شمالی به عمق ساختمان برسد، سقفی روی سایت شکل دادند که حضور فیزیکی صاحب خانه در زمان بارش برف و باران یا استفاده از گرمای مطبوع میانه روز حفظ گردد و در عین حال اشعه های خورشید هم به داخل ساختمان نفوذ ننمایند.

در قسمت جنوبی ساختمان هم با ایجاد محفظه ای شیشه ای، قرار گرفتن دیوار سنگی ضخیم در پشت آن و بازشو هایی در بالا و پایین این امکان ایجاد شده که انرژی حرارتی تابیده شده به داخل ساختمان در طول روز ذخیره و برای گرمایش در شب استفاده گردد.

در انتهای این خانه هم از صاف یا پله ای کردن منطقه پرهیز شده و مسیر های دسترسی افقی و عمومی به صورت رمپ درآمدند تا با ایجاد حرکتی نرم و راحت در تمام پروژه امکان رسیدن به احساس آزادی بیشتر تقویت گردد. تمام این امکانات این خانه را به نمونه قابل اعتنایی در معماری خانه های دماوند تبدیل نموده است؛ خانه ای در میان دشت 40. (در تهیه این گزارش از مطالب فصلنامه هنر معماری استفاده شده است)

منبع: روزنامه هفت صبح